کشور ما و هموطنان مان امروز با مشکلاتی بنیادی و عظیم مواجهه است، مشکلاتی ساختاری و زیربنایی از یک سو و از دیگر سو مشکلاتی که برای مردم از جهت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و دیگر مواردی که همگان شاهدش هستیم.
اینکه ما سابقه فرهنگی و تمدنی هزاران سالانه داشته ایم، دارای امپراتوری های با عظمت و تمدنی کهنسال، اینکه ما در یک زمان یکی از دو امپراتوری های جهان بوده ایم، اینکه بیشتر از یکصد و پنجاه سال است که بدنبال خواست عدالت، آزادیخواهی، استقلال و رسیدن به یک جامعه برابر، آزاد و دموکرات بوده ایم در هیچ یک نمی توان تردید روا داشت، اینکه امروز کجا هستیم مطرح است و اگر می پذیریم که امروز، روزمان یکی از بدترین ادوار تاریخی مان است ناگزیر باید به اطراف و جوانب خود نگاه کنیم که امروز چه باید کرد؟
با گذشت نزدیک به ۴۴ سال از حاکمیت جمهوری اسلامی بر ایران که پیامدهای فاجعه باری را چه به لحاظ از دست رفتن بسیاری از جوانان کشورمان در جنگ و اعدام های سیاسی و ناپدید شدن های بسیار، چه به لحاظ واژگونی بنیان های اقتصادی و آسیب های اجتماعی وچه بی اعتباری های بین المللی و شناخته شدن بنام تروریست و در نهایت با آسیب های اجتماعی گسترده به دلیل بیماری نا امیدی، بی اعتمادی، خودکشی ها و بیشتر در جامعه جوان و زنان کشورمان و فرار و خواست ترک کشور که به یک اپیدمی بدل شده است همه ما را هشدار می دهد که بخود بیاییم و به فکر بنشینیم.
حل مشکل و مسائل امروز ایران به دست توده مردم به انجام نخواهد رسید و اگر هم چنین شود، ۵۷ دیگری در انتظارمان خواهد بود.
چند روز پیش مطلبی را در رابطه با هیجان، هیجانی را که بیشتر از یک قرن است ما را گرفتار کرده است و در آنجا به آخرین صحبت های شاهزاده رضا پهلوی اشاره داشته ام :
چند روز است که شاهزاده رضا پهلوی که من برای ایشان احترام زیادی قائل هستم و باید بگویم به نسبت خودم شناخت بسیاری نسبت به ایشان دارم در یک سخنرانی و به حق بر علیه حاکمیت ویرانگر جمهوری اسلامی به پا خاسته اند و برای رهایی ایران از شر این حکومت به نکاتی اشاره داشته اند که در همه موارد می تواند مثبت باشد ولی دقیق نباشد، می تواند مثبت باشد چرا که تمامی صحبت ها از آینده ای روشن نوید می دهد ولی می تواند دقیق نباشد چرا که بر اساس ایده آل ها بنا می شود.
امروز منهم به خوبی می دانم که مردم ما به شدت خسته هستند از بیداد حاکمیت ویرانگر و غارتگر جمهوری اسلامی و بخواهند به هر شکلی از شر این حکومت نجات پیدا کنند، امروز هم برای من همان هیجان مطرح است...،
به ایده آل ها اشاره کرده بودم که همچنان گریبان گیرمان است و باید راهی برای نجات از آن جستجو کرد.
ایده آل ها اگر چه بسیار زیباست ولی با واقعیت های عملی یکسان نیست و مطابقت ندارد و واقعیت ها قلب یک جامعه و خواست های یک ملت است، ایده آل های امروز در ایران اگر چه برای گروهی معدود دموکراسی، سوسیال دموکراسی، سکولار دموکراسی، لائیسیته و سکولاریسم باشد و بسیار هم زیباست ولی واقعیت های تلخ امروزمان را پاسخ نمی دهد.
ما اپوزیسیون خارج از کشور در طول ۴۳ سال گذشته اِمان تمامی این ایده آل هایمان را به فراوانی مطرح کرده ایم و هر روز هم بیشتر از پیش با بی اعتمادی مردم خودمان مواجهه بوده ایم، آیا زمان آن نرسیده است که مشکلاتمان را در خودمان ببینیم و به برطرف کردنش بپردازیم ؟
حدود دو هفته از آخرین پیام شاهزاده می گذرد، گروه های زیادی در داخل و خارج از کشور از آن استقبال کردند و گروه هایی هم به انتقادش پرداختند ولی چه اتفاقی افتاد آیا تغییری اساسی نسبت به پیش از آن ایجاد شد؟
من هم جمهوری خواه هستم ولی به چند سازمان جمهوری خواه نپیوستم چرا که در آنجا هم ایده آل ها را می دیدم همانگونه که در آخرین سخنرانی و تمامی سخنرانی های پیش از آنٍ شاهزاده می دیدم، که نه تنها در این آخرین سخنرانی که از این ببعد هم سخنرانی هیچ چیزی را حل نخواهد کرد.
برای رسیدن به حقیقت و واقعیت نباید هیجان زده شد، باید با واقعیت ها و امکانات امروز عملی بودن آن را ارزیابی کرد.
فراموش نکنیم مردم امروز ایران که هشتاد درصد شان جوان و زاده پس از انقلاب و در دوران اینترنت هستند با چنین ایده آل هایی پای به میدان نخواهند گذاشت، آنها امروز به خوبی می دانند که آب و برق و اتوبوس مجانی از یک فریب و شارلاتانیزم محض سرچشمه می گیرد و شعار دموکراسی، سوسیال دموکراسی، سکولار دموکراسی، لائیسیته و سکولاریسم هم دردی از هیچکس دوا نخواهد کرد.
راه حل مشکل امروز ایران نه شعارهای ایده آلیستی و نه هیجان مرگ بر این و آن و زنده باد گفتن است.
امروز نیاز است که اگر ما در یک مجموعه دل نگران برای امروز و فردای ایران و هموطنان مان هستیم، همانگونه که شاهزاده هم گفته است، با هم بنشینیم و به مردم این نوید را بدهیم که قادر خواهیم بود با یک برنامه فکر شده و منسجم خواهیم توانست این حکومت را سرنگون و آینده مردم مان و کشورمان به مراحل واقعی و نه ایده آلیستی بر گردانیم.
من حقارت وجود حکومت جمهوری اسلامی را با تمام وجودم احساس می کنم ولی با ایده آل هایم به مبارزه اش نمیروم.
ایران فرزندان بیدارش را صدا کرده است.
حسین لاجوردی
پاریس – ۳۱ خرداد ۱۴۰۱
۲۱ ژوئن ۲۰۲۲
