در سازمان ملل متحد چه می گذرد ؟

 

در چند هفته گذشته در سازمان ملل متحد در رابطه با ایران ( جمهوری اسلامی ) برغم تمامی نقض حقوق بشر و اعتراض ها، کشتارها و اعدام های بی وقفه، پُست ها و امکاناتی را در اختیار جمهوری اسلامی قرار داده اند: 

۱      ایران از سوی رییس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد به ریاست «مجمع اجتماعی شورای حقوق بشر» منصوب شده است. 

۱.۱   رییس شورای حقوق بشر فراموش کرده است که جمهوری اسلامی به دلیل نقض فاحش و مستمر حقوق بشر گزارشگر ویژه دارد که تا کنون هم جمهوری اسلامی اجازه ورود به این گزارشگر را نداده است.

۱.۲   رییس فعلی شورای حقوق بشر فراموش کرده است که در ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲ نشست اضطراری در مورد نقض حقوق بشر در ایران به دست آمران و عاملان جمهوری اسلامی تشکیل داده شده بود که با بالاترین رای جمهوری اسلامی محکوم شد و کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل در مورد سرکوب معترضان در ایران آغاز به کار کرده است.

۱.۳   شورای حقوق بشر فراموش کرده است که در ۱۴ دسامبر ۲۰۲۲ در اقدامی بی سابقه و با رای اکثریت جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن در سازمان ملل متحد اخراج شد.

 ۲      ایران ( جمهوری اسلامی ) به عنوان نایب رئیس «مجمع عمومی» در هفتاد و هشتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد انتخاب شده است! 

۲.۱   ریاست هفتاد و هشتمین دوره مجمع عمومی با کشور ترینیداد و توباگو می باشد.

۲.۲   تعدادی از ۲۱ معاون و نایب رییس هفتاد و هشتمین نشست عبارتند از: کنگو- گامبیا- مراکش- سنگال- ازبکستان- سریلانکا و…،

۲.۳   سرنوشت سازمان ملل و ۱۹۳ کشور عضو در این نشست چه خواهد بود را باید در انتظار باشیم. 

۳      ایران (جمهوری اسلامی) در سازمان ملل متحد به سمت گزارشگر «کمیته خلع سلاح و عدم اشاعه» مجمع عمومی و عضو هیئت رئیسه این کمیته انتخاب شده است! 

۳.۱   مجمع عمومی سازمان ملل متحد فراموش کرده است که پهبادهای جمهوری اسلامی برای مردم اوکراین جهنم را به واقعیت تبدیل کرده است.

۳.۲   مجمع عمومی سازمان ملل متحد فراموش کرده است که جمهوری اسلامی چگونه با سلاح های مختلف ومرگبار منطقه و جامعه جهانی را همواره مورد تهدید دارد.

۳.۳   مجمع عمومی سازمان ملل متحد فراموش کرده است که با بالاترین رای و اکثریت آرا پارلمان اروپا سپاه پاسداران جمهوری اسلامی را اُرگانی تروریستی اعلام کرده است.

۳.۴   مجمع عمومی سازمان ملل متحد فراموش کرده است که اوکراین هم سپاه پاسداران جمهوری اسلامی را اُرگانی تروریستی اعلام کرده است.

 ۴      سازمان ملل متحد در ایران برای یک برنامه پنج ساله در رابطه با چارچوب همکاری‌ توسعه پایدار سازمان ملل متحد  (UNSDCF) با جمهوری اسلامی قرارداد بسته است که اهم آن عبارتند از: 

§      مدیریت بهداشت عمومی

§      تاب‌آوری اجتماعی - اقتصادی

§      حفظ محیط ‌زیست، مدیریت یکپارچه منابع طبیعی و پاسخ‌گویی به تغییرات اقلیمی

§      کاهش و مدیریت بلایای طبیعی

§      کنترل مواد مخدر

تصور نمی کنم نیازی باشد که در موارد پنج گانه بالا و سابقه و عملکرد جمهوری اسلامی توضیح بیشتری داده شود.

تصور میکنید بنیانگذاران سازمان ملل متحد، امروز، چه تصویری از نهالی که کاشته اند دارند؟

در رابطه با طنز تلخ این انتصابات و با توجه به اینکه سازمان ملل متحد باید رهبری و داور تمامی کشورهای جهان باشد ما ایرانی ها شعار طنز آلودی داریم که می گوییم «داور پول گرفته؟» که البته در این مورد بطور قطع صادق نخواهد بود ولی باید بدنبال منافع سازمان ملل متحد در چنین تصمیم هایی باشیم.

 در رابطه با مسائل فوق یک سوال بسیار مهم و اساسی وجود دارد، و آن اینست که «ما» - اپوزیسیون - کجا هستیم؟

 آیا همچنان به دنبال تشکیل شورائی جدید و منشوری که … هستیم؟

 فراموش نکنیم هیچ کدام از ابر قدرت ها و بازیگران بین المللی و منطقه ای مانند عربستان و اسرائیل …، از منافع خودشان برای منافع ملی ما چشم پوشی نکرده و نخواهند کرد و ما را که امید به آنها بسته ایم تنها مورد استفاده خود قرار خواهند داد.

 کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من

 ایران فرزندانش را صدا کرده است پاسخگویش باشیم.

https://youtu.be/hDRSNcVVMaQ

http://iranefardalive.com/Archive/107079

جامعه انفجاری با نصیحت و و سرکوب و اعدام آرام نمی گیرد، ما چه می کنیم ؟

این «ما» را اکثریتی در داخل و گروه هایی در خارج از ایران تشکیل می دهند

هشت ماه از آخرین تلاش های دختران و زنان و بیشتر جوانان ایران در جهت پیگیری خواست های «زن، زندگی آزادی» گذشته است و آنها بهای بسیار سنگینی با جانشان پرداخته اند، کُشته ها و اعدام های بسیار، زندان و تجاوز و خشونت های جبران ناپذیر، نقص عضو و مسمومیت های بچه های کوچک مدرسه ای، تحملِ مشکلات گسترده اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، تحقیر و ایجاد وحشت از سوی حکومتی که خود به خوبی می داند که آینده ای ندارد و سرکوب وحشیانه و اعدام و…، را سخت تر کرده است.

 این مجموعه بزرگ «ما»ی داخل کشور است که با کمی تغییر در استراتژی همچنان ایستاده است چرا که می خواهد قدرت زن ایرانی را نشان دهد که تا چه حد مقاوم است، می خواهد مفهوم زندگی را عیان سازد که نیاز سالهای دراز جامعه و خاصه در ۴۴ سال اخیر است و در تلاشی نهایی است که ایران را از یک حکومت سیاه و قرون وسطایی باز پس گیرد.

  ما در خارج از کشور به عنوان اپوزیسیون چه می کنیم ؟

 

·        افراد و گروه ها و احزاب و سازمان هایی هستیم که نخست مشغول به زندگی عادی و روزمره خود هستیم، بنا به شرایط کشوری که در آن زندگی می کنیم و امکانات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که دارا هستیم روزگار می گذرانیم و هر زمانی هم که صداها و اعتراض هایی را از داخل کشور می شنویم بسته به اینکه تا چه حد صدا ها و اعتراض ها بزرگ باشد ما هم به میدان می آییم و ناگفته نماند که تا جایی حاضر به شرکت و هم بستگی هستیم که به زندگی روزمره اِمان خللی وارد نسازد.

 در این مرحله از صدا ها و اعتراض ها و جنبش و حق طلبی های داخل کشور گروهی هم پرچمدار می شوند، از شاهزاده تا دیگر افرادِ معدودی که مورد تایید تلویزیون ها (!!) هستند و شعارها و هیجانات را دنبال میکنند.

 در این میان و در فضای باز تر سیاسی در خارج از کشور هیچ گروه و سازمان و رهبرانی هم نیستند که به بازبینی بنشینند و اگر در داخل به دلیل سرکوب جو شدید امنیتی امکان یک سری مطالعه و بررسی به عنوان مثال «چرا جنبش سبز شکست خورد؟» و یا چرا « زن، زندگی آزادی دارای جنب و جوش ماه های گذشته نیست و چرا مسیر پُر خروشش کمی به تاخیر افتاده است؟» نیست، را آسیب شناسی کنند تا اشتباهات تکرار نشوند.

و باز هم ما همه در لاک های خود فرو می رویم تا صدایی و اعتراضی و دادخواهیِ دیگری از داخل کشور بلند شود و ما را به هیجان آورد و …

 همینطور اگر به عنوان مثال ما هم در انجمن پژوهشگران ایران طرح و پروژه ای را پیشنهاد کنیم که به ریشه یابی مشکلات جنبش ها و سپس به راه حل ها بپردازد، در مراحل نخست با موانع و مشکلاتی مواجه می شویم. اگر از صاحبنظرانی دعوت کنیم که به دلیل علاقمندی و پیگیری مسائل ایران و داشتن توان فکری برای کمک به حل مسائل موجود دارای صلاحیت های بسیار می باشند - جز تعداد معدودی - با اظهار نظر های متعدد و متفاوت و از جمله اینکه زمان آن مناسب نیست، وارد مسائل سیاسی نباید شد، نام ما وارد نشود که خطری متوجه خانواده ما نباشد، در اصل چرا شما می خواهید این بررسی ها را انجام دهید و… روبرو می شویم، و در روی دیگر سکه به حداقل امکانات مالی برای انجام چنین مطالعاتی که بطور قطع و یقین از کشورهای خارجی نباشد نیاز است. ما باید با انجام چنین مطالعاتی قادر باشیم از هیجان عبور کرده و با شناخت درست و برنامه ریزی به امروز و فردای ایران و ایران مان بپردازیم !!!

 اجازه دهید دیگر ادامه ندهم و آرزوی همیشگی خودم را بمانند همیشه بر پیروزی و آینده روشن ایران مردم مملکتم اعلام دارم.

 ایران فرزندانش را صدا کرده است، پاسخ گویش باشیم.

 

https://youtu.be/6t-1S7cM-uU

http://iranefardalive.com/Archive/106870

من از دارالفنون می آیم و به جنبش زن، زندگی و آزادی رسیده ام

من از دارالفنون می آیم

 و 

به جنبش زن، زندگی و آزادی رسیده ام،

جنبش زن، زندگی آزادی برای من ریشه و نشان از گذشته ای به قدمت بیشتر از ۲۰۰ سال دارد، دویست سالی که ما راه درازی را از دوران صدارت امیر کبیر تا کنون با تمامی دشواری هایش پشت سر نهاده ایم، برای من بعنوان یک ایرانی امیرکبیر آغازگر یک جنبش بیداری و هوشیاری است - اگر چه در شرایط آن زمان تیرباران باب و آزار هموطنان بهایی مان که اصلی ترین عاملان آن آخوند هایی بودند که آن روز در در دربار نفوذ داشتند و امروز در حکومت مطلقه ولی ناگزیر باید اذعان داشت که در هر شکل آن قابل قبول نیست و نخواهد بود - ولی امیرکبیر را باید دولتمردی شناخت که تصویر روشنی برای آینده ایران داشت.

جنبش زن، زندگی آزادیِ امروز ما که بیشترین قُوه محرکه آن هم با زنان و دختران ماست به دنبال همان خواست ها و آمال و آرزوی دویست سال گذشته است، یک دادخواهی بزرگ که از زمان امیرکبیر آغاز و با گذر از جنبش و یا انقلاب مشروطیت و گذر از دوران دو پادشاه پهلوی که تلاش بسیار برای مدرنیزه کردن ایران داشتند و آزادی های سیاسی را نادیده گرفته بودند شکل گرفته است و این بار می رود که شرایط تولدِ نوزاد آزادی و برابری را که دویست سال بطول انجامیده است را فراهم کند.

زنان و دختران ما بر آن شده اند که قدر و منزلت و ارزش های نادیده گرفته شده سال های تاریک تاریخ معاصر ایران بر زنان را بزدایند و معنا و مفهوم - زن - و نقش و قدرت زنان را در یک - زندگی - آزاد و برابر به جهانیان اعلام دارند و همین است که جنبش زن، زندگی آزادی به بزرگترین عاملِ وحشت و سرنگونی برای حکومت سیاه جمهوری اسلامی بَدل شده است و ترس سراسر وجودشان را گرفته است.

جنبش زن، زندگی آزادی همانگونه که از کارنامه ۸ ماهه گذشته اش هم پیداست زمانی دوباره به یک جنبش جهانی و این بار با تمامی توان خود به سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی خواهد انجامید که به یک اتاق فکر و پشتیبانی تمامی اقشار و گروه های اجتماعی مجهز گردد و این مهم همان وظیفه و مسئولیت اتاق فکری است که فارغ از شعارهای زیبا و هیجان های زودگذر پاسخی در خور برای مسائل و مشکلات گسترده امروز ایران داشته باشد، من شرایط ایجاد و تشکیل آن را به روشنی و آشکار شاهد هستم.

ایران فرزندانش را صدا کرده است، پاسخگویش باشیم.

#زن_زندگی_آزادگی 

#مهسا_امینی

زن، زندگی آزادی و آینده نزدیک و پیش روی ما

زن، زندگی آزادی، پاسخ به بلایائی است که رژیم منحوس و سیاه خمینی و خامنه ای و اعوان و انصار شان در ۴۴ سال گذشته بر ایران و ایرانیان داشته اند و زن، زندگی آزادی بر آن شده است که این لکه ننگ را از دامان ایران و ایرانیان پاک کند.

 زن، زندگی آزادی بدون هیچگونه تردیدی آغازی بر پایان جمهوری اسلامی است و باید توجه داشت که نیازمند یک نگاه ریز بینانه به امروز و فرداست و تنها با هیجان و شعار دموکراسی و حقوق بشر و مرگ بر این و بر آن سخت می تواند به مقصد برسد.

 یادمان باشد، ایران با تمامی غارت های سردمداران جمهوری اسلامی همچنان یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان است و با سرنگونی جمهوری اسلامی قادر است با شناخت دقیق مشکلات کشور و برنامه ریزی منسجم و آینده نگر بر بسیاری از مشکلات ایران و در زُمره مهمترین هایش مشکلات اقتصادی فائق آید.

 در این برنامه به بخشی از این مشکلات وفعالیت های انجمت پژوهشگران ایران پرداخته ام – مقاله ای در این رابطه بزودی چاپ خواهد شد

 

ایران فرزندانش را صدا کرده است، پاسخگویش باشیم.

https://youtu.be/jhHPI2joWAI

http://iranefardalive.com/Archive/106463

جمهوری اسلامی و حفظ نظام - ما ( اپوزیسیون ) چه می کنیم ؟

چند هفته ایست که با اغتشاش و درهم ریختگی فکری-عملی اپوزیسیون جمهوری اسلامی که خود را نجات یافته از جنبش و انقلاب احساس می کند به تلافی چند ماه گذشته انتقام گیری از بچه های ایران را سرعت بخشیده به شکلی که در چند روز گذشته هر شش ساعت یک نفر را اعدام کرده است، تنها کمتر از یک هفته ۲۲ هموطن بلوچ و از مردادماه سال گذشته متجاوز از ۱۳۰ هموطن بلوچ که شناسایی شده اند را اعدام کرده است و این ارقام جدای اعدام های دیگر هموطنان کرد و عرب و  دیگر شهرهای ایران است که تاکنون انجام شده است و جدای از آنهاییکه بصورت ناشناس اعدام شده و یا ناپدید شده اند.

تمامی این اعدام و شکنجه و تجاوز و…، با یک هدف مشخص و به دلیل حفظ نظام انجام می گیرد که تمامیت و کلیت نظام در تمامی جناح های آن باهم هم نظرند چرا که موجودیتشان در خطر قرار گرفته است، ما به عنوان اپوزیسیون و مخالفان این نظام که هدفمان سرنگونی این رژیم جهنمی و برقراری یک نظام دموکراتیک است چه می کنیم ؟

آیا زمانش نرسیده است که ما هم کارنامه های خودمان را پس از ۴۴ سال و بعد از ۷ ماه از جنبش منتهی به انقلاب بررسی کنیم و تنها با خودمان به این نتیجه برسیم که با خودمان چند چندیم ؟

ما به عنوان متخصصین تشکیل شورا و نوشتن منشور گوی سبقت و رقابت را از یکدیگر ربوده ایم، ولی واقعیت چیست ؟ با هم غریبه نباشیم یک بقال و ماست فروش هم پس از یک هفته که فروش ماست کم می شود و یا از بین می رود به دنبال دلایل آن می گردد که چه کند، آیا زمانش نرسیده است که ما هم پس از ۴۴ سال از خودمان سوال کنیم که دلایل عدم موفقیت ما ( اپوزیسیون ) و بی اعتمادی مردم نسبت به ما چیست ؟

ایران فرزندانش را صدا کرده است، پاسخگویش باشیم.