"... آیا در نهایت روزی خواهیم توانست که فارغ از هرگونه عاشق و فارغ بودن به امروز و فردای کشورمان و به سرنوشت بچه های مان که مسوولیت امروز ماست بی اندیشیم؟ "
"... اگر جوانان ما نسل پدر و مادرهای شان را مقصر می دانند که چرا در سال 1357 چنین برخورد نادرست و نسنجیده ای داشته اند، این سوال را برمی انگیزد که با این آگاهی و گذر از یک تجربه سی ساله چرا هنوز هم این اشتباه تکرار می شود؟
"... به خودمان برگردیم، در اصل هدف ما چیست؟ چرا هر از چند سال یکبار فیل مان یاد هندوستان می کند و علیه حکومت های مان قیام و شورش می کنیم؟ بهای سنگینش را می پردازیم و بازهم بدون هدف آماده جنبش، و قیام دیگری را انتظار می کشیم؟ "
اگر نسل آن روز از آقای خمینی سوال نکرد، نسل بعدی هم از آقای خاتمی این سوال را نکرد و حتا در دومین دوره ریاست جمهوری ایشان هم این سوال کلیدی از سوی همان هیجان زدگان و عاشقان که روشنفکران و سیاستمداران آن زمان بودند مطرح نشد …"
"سی سال پس از فاجعه ویرانگر جمهوری اسلامی آیا از اقای موسوی سوال کردیم که بازگشت به دوران طلایی امام به چه ترتیب میتواند آینده ساز بچه هایمان باشد؟ "
"... آیا باز هم همچنان امروز عاشق و فردا فارغ باقی خواهیم ماند؟ ..."
