با ارزش و احترام بسیار، تقدیم به 55 میلیون جوانان و نوجوانان کمتر از چهل سال کشورم که سازندگان امروز و فردای ایران هستند
"اعتماد" تنها راه رسیدن به پارلمان فکری و ساختن امروز و فردای ایران
ما در جامعه ای زندگی می کنیم که همیشه در انتظار "پدر" و رهبر فرهیخته و ناجی است. از سوئی دیگر در قرن بیست و یکم در جامعه ما متاسفانه "خُرافات" افزایش بسیار پیدا کرده است و نا آگاه نباید باشیم که در فضای خُرافات بیشتر از همیشه "روشنفکر دینی" رُشد پیدا می کند و می تواند یک بار دیگر جامعه را به قهقرا سوق دهد و بدین شکل است که باز هم وظیفه و مسوولیت کسانی که در جایگاه روشنفکری و تلاشگران سیاسی و جامعه شناسی و...، وجود دارد سنگین تر می شود .
واقعیت اینست که روشنفکر با مفهوم کلی اش در اصل نمی تواند از جامعه اش جدا باشد و تاثیر پذیری از جامعه اش نداشته باشد ولی اگر نتواند پیشرو و پیشقدم باشد نیز در اصل نخواهد توانست جایگاه واقعی خود را بدست آورد و به جامعه اش یاری رساند .
امروز مردم ایران بیشتر از هر پدر، رهبر، و از هر قانون اساسی و پروژه و طرحی نیازمند "اعتماد“ است، چرا که اعتماد است که در جامعه دیگروجود ندارد، واقعیت اینست که "سرطان بی اعتمادی “ است و دارو و درمانش نیز "اعتماد“ است .
آیا ما می توانیم "اعتماد" را به جامعه خودمان باز گردانیم؟
من در زمره کسانی هستم که چنین اعتقادی را دارم و آن را نیز تنها راه علاج می دانم
