چرا پشت به صندوق - چرا رو به مردم
در چهار هفته گذشته در چندین برنامه و در رابطه با مسائل اخیر ایران - انتخابات - نوشته و گفته ام و بسهم خودم توصیه کرده ام که در این مرحله خاص از حاکمیت سیاه نظام اسلامی، ما مردم وظیفه و مسئولیت سنگینی داریم که گذشته از تلاش های انجام شده در چهار دهه گذشته در روز نمایش انتصاب ریاست جمهوری تا حد توان و امکان حضور پیدا نکرده و به تماشای ورشکستگی کامل رژیم به نظاره بنشینیم و اما چرا امروز و در این مرحله حساس درخواست می کنم که:
پشت به صندوق - رو به مردم
رئیس پلیس آگاهی ناجا به نقل از پایگاه خبری پلیس، خبری را منتشر کرده و اعلام داشته است که «پدری» در ایران فرزند خود را با ساطور به چهل تیکه تقسیم کرده است.
من روی سخنم با زنان و مردانی است که به دلایلی مجبور هستند برای رای دادن حضور پیدا کنند و مجبور هستند که برای حقوق و مزایا و ...، که از رژیم دریافت می کنند رای بدهند. من هیچ توصیه ای برای آنها ندارم چرا که آنهایی که مجبور به رای دادن هستند دلایل خود را دارند ولی تنها می خواهم برای خود مجسم کنند و با چشمانی بازتر شرایط امروز، و نتایج رای دادن های ۴۰ سال گذشته خود را بیشتر ببینند.
در رابطه با هزاران بدبختی و فجایعی که در این چهار دهه پیش آمده اشاره ای نمی کنم چرا که شما بیشتر از من آگاهید و بدان وقوف کامل دارید، هر روز شاهد آن هستید و بدون هیچگونه تردیدی نگرانی ها و رنج های خود را نیز دارید.
تنها توصیه می کنم یک نگاه به بچه های خود بیاندازید و سپس به سطل آشغال ها نگاه کنید و سری هم به پزشکی قانونی بزنید و ببینید هر روز چند بچه کشته شده را در سطل های زباله پیدا کرده اند و این جدای از انبوهی از آنان است که برای پیدا کردن ته مانده های غذای دیگران در داخل زباله ها سرگردان هستند همان بچه های کار، قاچاق فروش و بچه هایی که مجبور هستند درآمدی برای خود داشته باشند و سرپرست خانواده هایشان بشوند، آنهایی که مورد تجاوز قرار می گیرند و به زندان می روند و یک تبهکار حرفه ای بیرون می آیند و در نهایت با ساطور تکه تکه می شوند و با قوانین قرون وسطایی جمهوری اسلامی که می گوید < زن ملک طلق شوهر است و بچه اش هم از آن زن بوجود آمده و شوهر و یا متاسفانه پدر مالک اوست و هر چه بخواهد با آن می کند > و هیچگونه مجازاتی هم بر آن مترتب نیست.
متاسفانه این مسائل در جامعه ما آنقدر عادی شده است که ما را به بی تفاوتی دچار کرده است، اما این هشدار جدی من است که آینده ما و بچه هایمان با ادامه این حکومت در خطری اجتناب ناپذیر است، اگر هنوز هم مجبور هستید و چاره ای ندارید و باید رای بدهید حداقل کمی با خود بیندیشید که در چه راهی قدم می گذارید.
بگذارید همان عراقی ها، حزب اللهی ها، یمنی ها و...، که برایشان از جیب ما مردم خرج می شود رییس جمهور خودشان را انتخاب کنند، آنها هم اجبار دارند و هم رییس جمهور خودشان است، فقط عنوانش رئیس جمهور اسلامی است، رییس جمهور ایران که نیست.
حسین لاجوردی
پاریس – ۲۶ خرداد ۱۴۰۰ برابر با ۱۶ ژوئن ۲۰۲۱
