سال میلادی که گذشت و چهارماه اخیرش با از دست دادن بسیارانی عزیز در ایران مان، سالی پُر امید بود و می رود که جنبش منتهی به انقلاب مان هر چه زودتر با سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی در تمامیت، کُلیت و موجودیتش به سرانجام برسد.
در این روزها و هفته های گذشته بیشتر از همیشه هموطنان مان در انتظار این هستند که شورایی، ائتلافی و در نهایت آلترناتیوی تشکیل شود تا با حمایت مبارزین داخل کشور هرچه سریعتر به سرنگونی جمهوری اسلامی بیانجامد.
و این روزها باز هم شورا و ائتلاف و …، دیگری مطرح شده است و امیدوارم بعد از ۴۴ سال این بار به نتیجه برسد ولی از آنجاییکه این بار هم بمانند دفعات قبل هیچ برنامه ای وجود ندارد و تنها اکتفا می شود که این نظام باید سرنگون شود و دموکراسی جایگزین گردد، مشکل بتواند اعتماد مردم را جلب کند و راه حلی اساسی باشد، البته و بدون تردید و در نهایت به یک رهبر و یک سخنگو و …، خواهد رسید.
یادمان باشد مردم غریبه نیستند، از بالا سَر مردم و بدون اطلاع آنان و نصف شب برایشان تصمیم نگیریم، اگر می خواهیم کاری کرده باشیم و کمکی کنیم مردم را جدی بگیریم، مردم ما این لیاقت و شایستگی را دارند که مورد مشورت قرار گیرند.
ایران فرزندانش را صدا کرده است، پاسخگویش باشیم.
