من از دارالفنون می آیم
و
به جنبش زن، زندگی و آزادی رسیده ام،
جنبش زن، زندگی آزادی برای من ریشه و نشان از گذشته ای به قدمت بیشتر از ۲۰۰ سال دارد، دویست سالی که ما راه درازی را از دوران صدارت امیر کبیر تا کنون با تمامی دشواری هایش پشت سر نهاده ایم، برای من بعنوان یک ایرانی امیرکبیر آغازگر یک جنبش بیداری و هوشیاری است - اگر چه در شرایط آن زمان تیرباران باب و آزار هموطنان بهایی مان که اصلی ترین عاملان آن آخوند هایی بودند که آن روز در در دربار نفوذ داشتند و امروز در حکومت مطلقه ولی ناگزیر باید اذعان داشت که در هر شکل آن قابل قبول نیست و نخواهد بود - ولی امیرکبیر را باید دولتمردی شناخت که تصویر روشنی برای آینده ایران داشت.
جنبش زن، زندگی آزادیِ امروز ما که بیشترین قُوه محرکه آن هم با زنان و دختران ماست به دنبال همان خواست ها و آمال و آرزوی دویست سال گذشته است، یک دادخواهی بزرگ که از زمان امیرکبیر آغاز و با گذر از جنبش و یا انقلاب مشروطیت و گذر از دوران دو پادشاه پهلوی که تلاش بسیار برای مدرنیزه کردن ایران داشتند و آزادی های سیاسی را نادیده گرفته بودند شکل گرفته است و این بار می رود که شرایط تولدِ نوزاد آزادی و برابری را که دویست سال بطول انجامیده است را فراهم کند.
زنان و دختران ما بر آن شده اند که قدر و منزلت و ارزش های نادیده گرفته شده سال های تاریک تاریخ معاصر ایران بر زنان را بزدایند و معنا و مفهوم - زن - و نقش و قدرت زنان را در یک - زندگی - آزاد و برابر به جهانیان اعلام دارند و همین است که جنبش زن، زندگی آزادی به بزرگترین عاملِ وحشت و سرنگونی برای حکومت سیاه جمهوری اسلامی بَدل شده است و ترس سراسر وجودشان را گرفته است.
جنبش زن، زندگی آزادی همانگونه که از کارنامه ۸ ماهه گذشته اش هم پیداست زمانی دوباره به یک جنبش جهانی و این بار با تمامی توان خود به سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی خواهد انجامید که به یک اتاق فکر و پشتیبانی تمامی اقشار و گروه های اجتماعی مجهز گردد و این مهم همان وظیفه و مسئولیت اتاق فکری است که فارغ از شعارهای زیبا و هیجان های زودگذر پاسخی در خور برای مسائل و مشکلات گسترده امروز ایران داشته باشد، من شرایط ایجاد و تشکیل آن را به روشنی و آشکار شاهد هستم.
ایران فرزندانش را صدا کرده است، پاسخگویش باشیم.
